Het is heel fijn en frusterend tegelijk om met een nieuw materiaal te gaan werken. Zeker met klei. In mijn tijd op de academie besloot ik, ondanks het heerlijke gevoel van klei in je handen, dat ik te ongeduldig ben om ermee te werken. Nu er jaren later iets meer, klein beetje maar, rust in mij heerst, probeer ik het opnieuw. Sinds januari dit jaar. De aanleiding was het 20-jarig bestaan, porseleinen jubileum, van Cecile van Eeden Sieraden. Zij nodigde een aantal kunstenaars uit werk te maken voor een feestelijke tentoonstelling. De opening zou 20 maart zijn, de eerste week van de lockdown, en het ging niet door. Heel erg jammer.

Na een paar weken podcasts luisteren en worteltaart bakken, pakte ik de draad weer op. Nog lastiger nu. Ik heb namelijk geen oven om de klei in te bakken en ben afhankelijk van vriendelijke mensen die als ze gaan stoken mijn kleine objectjes meebakken. Maar nu ligt alles stil.....

...............       ................       .............

En nu is er toch eindelijk een lading geglazuurd uit de oven gekomen. En zoals elke keer, is meer dan de helft niet goed. Gebroken, vervormd, lelijke kleur, alles wat mis kan gaan, gaat ook mis. En toch is er ook iets gelukt! Ik maak alles met de hand, ik gebruik een mal, ik giet niet. Alles is elke keer anders. Spannend, heel leerzaam en als het mee zit, word ik er heel vrolijk van!

Nearness, Daisy, 2020, zilver, porselein

Nearness, 2020, kralen, porselein